تیر (ماه)

تیرماه در گاهشماری ایرانی از نام تیشتر (در اوستایی:tištrya و در فارسی میانه: tīr یا tištar)، ایزد باران برگرفته شده‌است که یشتی در اوستا به آن تعلق دارد. پورداود معتقد است که نامگذاری این برج به نام ایزد باران با بارندگی و فراوانی آب در این فصل مربوط نیست، بلکه بیشتر جنبه نیایش و بخشایش برای آب در چنین ماه گرمی دارد.

در گاه‌شماری‌های دیگر

در گاهشماری هخامنشیان ماه چهارم در تحریر ایلامی به صورت kar-ma-ba-ta آمده‌است. بخش نخست واژه همان *garma- «گرما، داغی»، برابر با اوستایی garǝma- و ودایی gharmá- است و بخش دوم آن *pada- «پای، گام» و همچنین «کف (جایی)، مکان و جای» معنی می‌دهد و برابر با اوستایی pada-، ودایی paδá-/padá- است. یوستی (Justi, 1897:272) آنرا «گرماوضع» و هینتس (Hinze, 1957: 66) معنی «گرماپایه» از آن استنباط می‌کند. لکوک (Lecoq, 1977:172) در نام این ماه، معنی زمانی می‌یابد و آنرا «موقع گرما» معنی می‌کند. اشمیت (Schmitt, 2005:27) واژهٔ pada- را به معنی «دارندهٔ جاپای سوزنده»، یا در معنی سببی آن «ایجاد کنندهٔ جاپای داغ» می‌داند. معنای داده شدهٔ اشمیت جنبه اغراق‌آمیزی از این ماه داغ و سوزان است که گویا با سوزش پا تعبیر شده‌است. بر این اساس این ماه را شاید بتوان «[ماه] پاسوزی» معنی کرد که با وضعیت این ماه برابر با تیرماه امروزی، مناسب می‌آید. در تقویم آسی نیز این ماه Sūsæny از ریشه *sus, *saus به معنی «خشکی، پژمردگی، سوزان» است (Abayev,1970:3).

در گاه‌شماری میلادی این ماه با شروع ماه ژوئن آغاز می‌شود و در تقویم خورشیدی افغانستان سرطان نامیده می‌شود.